Jeong legt zijn werk uit als een simulacrum – een afbeelding of een beeltenis die iets of iemand vertegenwoordigt of imiteert en vaak wordt beschouwd als vervormd, inferieur en een onvolmaakte kopie. Dit is nu overgegaan in de term hyperrealiteit – de verwarring waarbij een individu niet kan bepalen wat echt is en wat fictie is.

Mensen vragen hem vaak waarom hij hyperrealistisch schildert, terwijl je zoiets toch gewoon met een camera kunt fotograferen. Dit is de verkeerde definitie van hyperrealisme en hoe mis zij zijn – het is een artistieke reflectie van hyperreality (de ervaring). Omdat de schilderijen zo realistisch zijn, en je niet weet of je naar een foto of een schilderij kijkt, ervaar je in dat splitsecond de hyperrealiteit die de basis is voor hyperrealisme.