In het begin van de dertiende eeuw wordt een methode ontwikkeld om een nog zuiverder pigment uit de steen te winnen. Hierdoor neemt de opbrengst per steen echter aanzienlijk af, waardoor de prijs tot ongekende hoogte stijgt en zelfs die van puur goud overtreft. Kunstenaars zijn desondanks zo onder de indruk van de kleurintensiteit en lichtechtheid, dat de vraag alleen maar toeneemt. Zo ook in West-Europa, waar de Lapis Lazuli vanaf de 14de eeuw in steeds grotere hoeveelheden overzees wordt aangevoerd. Hier komt ook de naam Ultramarijn vandaan, afgeleid van het Latijnse ‘ultra marum’ ofwel ‘over zee’. Vanwege de hoge prijs behoorde het pigment echter geenszins tot het gangbare kleurenpalet van schilders. Sterker nog, bekend is dat onder andere de 17de -eeuwse Hollandse meesters de kosten voor het gebruik van Ultramarijn als meerprijs aan hun opdrachtgevers doorberekenden.